Andreas Vesalius, de vader van de anatomie

Onze school kreeg de naam van een spraakmakende geleerde...

Wat deed hij?

Toen Vesalius 19 jaar was ging hij naar Parijs om daar een medische opleiding te volgen aan de Parijse universiteit.

Daar kreeg Vesalius les van 2 mensen die heel belangrijk waren voor zijn leven: Jacobus Sylvius en Johannes Gunterius Andernacus.

Sylvius was misschien wel de belangrijkste voor Vesalius. Deze leraar leerde hem veel over het ontleden van lichamen. Dit deed hij door zo af en toe een poot van een schaap of een hond mee te nemen naar de les. Vesalius mocht die dan mee bekijken en onderzoeken.

Hij mocht deze leraar ook af en toe helpen met een lijkschouwing. Veel moet je jezelf hierbij niet voorstellen, want net als de lessen waren deze lijkschouwingen erg primitief.

Vanaf 1537 studeerde Andreas Vesalius geneeskunde aan de universiteit van Leuven. Hij mocht ook alle lijkschouwingen doen in de stad Leuven.

Alles wat men toen wist over het menselijk lichaam was echter vooral gebasseerd op de dissectie van dieren omdat de kerk toen nog verbood om dode lichamen te onderzoeken of open te snijden. Andreas wou meer weten want ondervond dat dieren en mensen toch niet helemaal gelijk waren vanbinnen.

Ondanks het verbod, ging hij in het geheim dode lichamen onderzoeken. Hij ontdekte zo hoe onze spieren en botten er uit zagen en welke spieren een lichaamsdeel lieten bewegen.

Jan Steven van Calcar ging meestal mee met Andreas Vesalius en tekende uiterst nauwkeurig wat hij ontdekte.

Andreas schreef na al die onderzoeken het eerste complete boek over de menselijke anatomie, De Humanis Corporis Fabrica. Het boek stond vol tekeningen van Jan Steven van Calcar. Het was een revolutie voor de geneeskunde en geldt zelfs nu nog als de basis van de anatomie.